Hikâyemiz, tarlalarda güneşin altında büyüdüğüm günlerle başlıyor. Camelia sinensis diyorlar bana Latinler, ama bu topraklarda bildiğimiz çay. Doğu Karadeniz’in zengin topraklarında sevgiyle büyütülüyorum. Bir gün sabah güneşi yüzümü okşarken, dalgalanan yapraklarım hafif bir esintiyle dans edercesine mutlu bir şekilde salınıyordu. Sonra bahçeye ellerinde sepetlerle teyzeler geldi. Söylediklerine göre Mayıs ayıydı ve hasat zamanım gelmişti.
Kış bittikten yeni filizlerim yaprak açmıştı. Tepe iğne yaprağım ve sonra 2 yaprak daha.. 2,5 yaprak diyorlardı duymuştum. Elleriyle nazikçe topladılar bizi incitmeden, hepimiz hasır bir çay sepetine doldurulduk. Ardından ilk durağımız olan Lazika Çay Alım Evi’ne getirildik.
İlk durağımız, serin ve gölgeli bir yerdeydi. Kurutulmak için açık havada sıralandık. Ancak endişelenmeyin, bu süreç bize lezzet ve karakter kazandıracak olan ilk adımdı. Geçirdiğimiz gece boyunca birbirimize destek olduk ve bir aile gibi birleştik.
Şimdi şoka girecekmişiz, öyle söylediler. Şoka girdiğimizde oksidasyon enzimlerimiz inaktif hale getirilecekmiş. Bu ne demekti acaba?
Yanımda konuşurlarken duydum: “Yeşil çay, şoklanma işlemiyle taze yaprakların oksidasyonunu ve fermantasyonunu engellemek amacıyla hızla işlenir.” Yapraklarımızdaki enzimler, çayın tadını, aromasını ve rengini değiştirebilecek kimyasal reaksiyonları tetikleyebilirmiş. Bu yüzden bizim gibi yeşil çay olacak taze yapraklar, hasat edildikten hemen sonra şoklanarak oksidasyonu durdurulurmuş.
Şoklanırken yapraklarımızın rengini korumasına, içimizdeki doğal bileşenlerinin korunmasına ve hoş bir aromamızın uçup gitmemesine özellikle dikkat ettiler. Biraz başımız döndü, ama şoklama işlemi buna değdi. Çünkü şoklama işlemi, yapraklarımızın besin değerini ve antioksidan içeriğini de korudu. Hala taptaze ve mis gibi kokuyorduk.
Adının Yıldız olduğunu öğrendiğim bir abla bizi tavaya serdi ve özenle yoğurmaya/kıvırmaya başladı. Kıvrıldıkça ısındık ve birbirimize sürtündükçe öz suyumuz açığa çıktı. Tüm doğal aromalarımızla birlikte tavada dans ediyorduk sanki.
Burada işimiz bittiğinde bizi kurumamız için güzelce serdiler ve gölgelik bir yere kaldırdılar. Her geçen gün biraz daha kuruyorduk. Ancak kurudukça lezzetlendiğimi hissediyordum. Zamanın geçişiyle birlikte içimdeki lezzet derinleşti ve aromalarım yoğunlaştı. Son damla su da vücudumdan ayrıldığında güzelce paketlediler beni. En sonunda, özenle seçilmiş bir pakette diğer yapraklarla bir araya geldik. Her bir yaprak, kendi özelliklerini birleştirerek bir harmoni oluşturuyordu.
Diğer arkadaşlarımla beraber rafa dizildim ve beni satın alacak sıcacık yuvasına götürecek aileyi bekliyordum. Sonra www.lazika.com.tr‘den gelen bir siparişle beni kargoladılar.
Hemen beni demlediler; artık son aşamaya gelmiştim. Kaynar suda dans ederken, bardağa dökülmek üzereydim. Sıcak suyun içinde yüzerken, çay yaprağı olarak diğer yapraklarla birleşmenin heyecanını hissettim. Her birimiz, benzersiz aromalarımızı ve karakteristik özelliklerimizi birleştirerek bir bütün oluşturduk.
İşte o an, birleştirici gücümü tam anlamıyla hissettim. Kateşinlerim, polifenollerim ortaya çıktı. Bu kadar faydalı olduğumu ben bile bilmiyordum. İnsanların bir araya gelmesini, sohbetleri paylaşmasını ve dostlukları güçlendirmesini sağladığımı biliyorum. İşte bu yüzden, bir bardak çayın büyüsüne inanıyorum.
Bir fincan çayı paylaşmak, insanları bir araya getiren, sohbetleri kuvvetlendiren bir ritüeldir. İçtiğiniz her bir yudumda, sıcacık bir bağlantı hissedersiniz. Sadece tatları ile değil, aynı zamanda hissettirdikleriyle de bizi çay birleştirir.
Umarım hikayem, çayın büyülü dünyasına sizi bir adım daha yaklaştırmıştır.
Keyifli çaylar!